අද අපි පිටසක්වළ ජීවීන් ගැන කතා කරනකොට හිතන්නේ පියාඹන පීරිසි සහ කොළ පාට පොඩි මිනිස්සු ගැන. ඒත් මේ කතාව පටන් ගත්තේ ඊට ගොඩක් කාලෙකට කලින්, එක වැරදි පරිවර්තනයක් නිසා ඇතිවුණු පුදුම හිතෙන විශ්වාසයක් එක්ක.
අඟහරු ලෝකේ ඇළ මාර්ග හැදූ ශිෂ්ටාචාරය
මේ කතාව පටන් ගත්තේ 1800 ගණන්වල අග භාගයේදී. ජියෝවානි ශියපරෙලි (Giovanni Schiaparelli) කියන ඉතාලි ජාතික තාරකා විද්යාඥයා, තමන්ගේ දුරේක්ෂය අඟහරු ග්රහයා দিকেට යොමු කළා. ඔහු දැක්කා අඟහරුගේ මතුපිට දිග ඉරි වගේ දෙයක් තියෙනවා. ඔහු මේවාට කිව්වේ ‘කනාලි’ (canali) කියලා, ඒ කියන්නේ ‘ඇළ මාර්ග’ හෝ ‘කාණු’ කියන එක.
හැබැයි, මේ වචනය ඉංග්රීසියට පරිවර්තනය වුණේ ‘canals’ (මිනිසුන් විසින් කපන ලද ඇළ මාර්ග) කියන අර්ථයෙන්. මේ පොඩි වැරදීම නිසා, මුළු ලෝකයම හිතන්න පටන් ගත්තා පෘථිවියට ළඟම තියෙන ග්රහලෝකයේ දියුණු ශිෂ්ටාචාරයක් ජීවත් වෙනවා කියලා!
මේ අදහස තවත් ඉහළටම අරන් ගියේ පර්සිවල් ලොවෙල් (Percival Lowell) කියලා ඇමරිකානු තාරකා විද්යාඥයෙක්. ඔහු හිතුවා, අඟහරු කියන්නේ වියළී යන ග්රහලෝකයක්, ඒ නිසා එහේ ඉන්න බුද්ධිමත් ජීවීන්, ග්රහලෝකයේ ධ්රැව ප්රදේශවල තියෙන අයිස් කඳු වලින් වතුර අරන් එන්න මේ දැවැන්ත ඇළ මාර්ග පද්ධතිය හදලා තියෙනවා කියලා.
අද ඇහෙනකොට මේක විහිළුවක් වගේ පෙනුනත්, ඒ කාලේ මිනිස්සු මේක විශ්වාස කළා. ඒකට හේතු තිබුණා. චාල්ස් ඩාවින්ගේ පරිණාමවාදය නිසා, ජීවය ස්වභාවිකව හැදෙන්න පුළුවන් කියලා මිනිස්සු දැනගෙන හිටියා. ඒ වගේම, විද්යාඥයන් හොයාගත්තා අනිත් ග්රහලෝකත් හැදිලා තියෙන්නේ පෘථිවිය වගේම මූලද්රව්ය වලින් කියලා. ඉතින් මිනිස්සු හිතුවා, “හැමදේම එක වගේ නම්, ඇයි අඟහරු ලෝකේ විතරක් ජීවයක් නැත්තේ?” කියලා.
හීනය බොඳවී යාම සහ මහා නිශ්ශබ්දතාවය
ඒත්, මේ අඟහරු ශිෂ්ටාචාරය ගැන තිබුණු හීනය ටිකෙන් ටික බොඳ වෙන්න පටන් ගත්තා. 1909 දී, වඩාත් දියුණු දුරේක්ෂයකින් අඟහරු දිහා බලපු විද්යාඥයෙක් කිව්වා, මේ ඇළ මාර්ග කියන්නේ ඇත්තටම තියෙන දෙයක් නෙවෙයි, ඒක ඇසට පෙනෙන මායාවක් විතරයි කියලා. අවසානයේ 1964 දී, මැරිනර් 4 (Mariner 4) කියන අභ්යවකාශ යානය අඟහරු ළඟින් ගිහින් එවපු ඡායාරූප වලින්, අඟහරු කියන්නේ කිසිම ජීවයක් නැති, වියළි, පාළු ලෝකයක් කියලා තහවුරු වුණා.
ඒත් එක්කම, භෞතික විද්යාඥ එන්රිකෝ ෆර්මි (Enrico Fermi) ලොකු ප්රශ්නයක් ඇහුවා. “මේ විශ්වය මෙච්චර විශාල නම්, ජීවය හැදෙන්න මෙච්චර ඉඩ තියෙනවා නම්, ඇයි අපි තාම කාගෙන්වත් කිසිම දෙයක් අහලා නැත්තේ? හැමෝම කොහෙද?” කියලා. මේකට කියන්නේ ‘ෆර්මිගේ විරෝධාකල්පය’ (Fermi Paradox) කියලා.
විද්යාඥයන් මේ ප්රශ්නයට උත්තර හොයන්න පටන් ගත්තා. එයාලා ‘සෙටී’ (SETI – Search for Extraterrestrial Intelligence) වගේ ව්යාපෘති හරහා, අභ්යවකාශයේ ඉඳන් එන රේඩියෝ සංඥා වලට ඇහුම්කන් දෙන්න පටන් ගත්තා. 1977 දී, තත්පර 72ක් පුරා පැවතුණු හරිම අමුතු, බලවත් රේඩියෝ සංඥාවක් එයාලට අහුවුණා. ඒකට ‘වාව්! සංඥාව’ (WOW! Signal) කියලා නම දැම්මා. හැමෝම හිතුවා, හරි, දැන් තමයි පිටසක්වළ ජීවීන්ව හම්බවුණේ කියලා. ඒත්, ඒ සංඥාව ආයෙ කවදාවත් ඇහුණේ නෑ.
නමුත් බලාපොරොත්තුව නැවතත් අලුත් වෙයි
ටික කලක් යනකොට, පිටසක්වළ ජීවීන් ගැන තිබුණු බලාපොරොත්තුව අඩුවෙලා ගියා. ඒත්, මෑතකදී ඒ බලාපොරොත්තුව ආයෙමත් අලුත් වුණා.
ඒකට ලොකුම හේතුව තමයි, අපේ සෞරග්රහ මණ්ඩලයෙන් පිටත, වෙනත් තාරකා වටා කක්ෂගත වන ග්රහලෝක (exoplanets) දහස් ගණනක් සොයාගැනීම. විශේෂයෙන්ම 2009 දී යවපු ‘කෙප්ලර්’ (Kepler) අභ්යවකාශ දුරේක්ෂය නිසා, මේ විශ්වයේ ග්රහලෝක මිලියන ගණනක් තියෙනවා කියලා අපි හොයාගත්තා. ඒ කියන්නේ, ග්රහලෝක කියන්නේ දුර්ලභ දෙයක් නෙවෙයි, සාමාන්ය දෙයක් බව තහවුරු වුණා.
ඒත් එක්කම, විද්යාඥයන් පෘථිවියේම හරිම පුදුම දෙයක් හොයාගත්තා. ඒ තමයි ‘එක්ස්ට්රීමොෆයිල්’ (extremophiles) කියන ක්ෂුද්ර ජීවීන්. මේ ජීවීන්ට පුළුවන් අපි කවදාවත් ජීවත් වෙන්න බැහැ කියලා හිතපු තැන්වල ජීවත් වෙන්න. උදාහරණයක් විදිහට, යෙලෝස්ටෝන් උණුදිය උල්පත් වල, මුහුද යට ගිනිකඳු ළඟ, විෂ සහිත අපද්රව්ය වල, සහ විකිරණශීලී ජලයේ පවා මේ ජීවීන් ඉන්නවා.
අවසාන වශයෙන්
මේ සොයාගැනීම් නිසා, දැන් පිටසක්වළ ජීවීන් ගැන තියෙන අපේ අදහස සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් වෙලා. අපි දැන් හොයන්නේ අඟහරු ලෝකේ ඇළ මාර්ග හදන බුද්ධිමත් ජීවීන්ව නෙවෙයි.
ඒ වෙනුවට, විද්යාඥයන් හිතනවා, බ්රහස්පතිගේ ‘යුරෝපා’ කියන චන්ද්රයාගේ අයිස් තට්ටුව යට තියෙන සාගරයේ, සෙනසුරුගේ ‘එන්සෙලාඩස්’ කියන චන්ද්රයාගේ උණුදිය උල්පත් වල, සහ අඟහරුගේ අයිස් තට්ටු යට තියෙන දියවෙන වතුරේ වුණත්, අර අපි දැකපු ‘එක්ස්ට්රීමොෆයිල්’ වගේ ක්ෂුද්ර ජීවීන් ඉන්න පුළුවන් කියලා.
පර්සිවල් ලොවෙල් හිතුවා වගේ ඇළ මාර්ග හදන ශිෂ්ටාචාරයක් නැති වුණත්, එක සෛලයකින් හැදුණු ක්ෂුද්ර ජීවියෙක් හමුවුණත්, ඒකෙන් එක දෙයක් ඔප්පු වෙනවා: මේ මහා විශ්වයේ අපි තනිවෙලා නැහැ කියන එක.
තතු 
ප්රතිචාරයක් ලබාදෙන්න